امام رضا(ع) درحدیث شریفی فرموده اند: هر کس در ماه رمضان یک آیه از کتاب خدا را قرائت کند، مثل این است که در ماه‌های دیگر قرآن را ختم کرده باشد. این حدیث بیانگر اهمیت قرائت قرآن در ماه رمضان است. به همین دلیل بسیاری از روزه داران سعی می کنند در هرروز از این ماه مبارک یک جزء از قرآن کریم را قرائت نمایند.

اما اینکار معمولا باعث می شود که بیشتر افراد به تندخوانی روی آورده و از دقت در مفاهیم آیات باز بمانند. درحالیکه توصیه های فراوانی از بزرگان دین برتدبر و اندیشه در معانی قرآن وجود دارد.

به همین دلیل با حجت الاسلام والمسلمین حسین حلوائیان به گفتگو پرداخته تا نظر ایشان را درمورد قرائت به همراه تدبر در آیات قرآن کریم را بدانیم.

بس بود در کام ما حلوای از باء تا به سین

حجت الاسلام حلوائیان در گفتگو با خبرنگار قدس آنلاین درخصوص اهمیت تدبر در آیاتق قرآن کریم عنوان کرد: بزرگان دین گفته اند که "لا خَیْرَ فی قِراءَه لَیْسَ فیها تَدَبُّرٌ"، بدین معنی که خیری در قرائت بدون تدبر وجود ندارد. باید بدانیم که قرآن خواندنی نیست. قرآن خوردنی است. نور است. باید این نور جذب بدن شود.

وی اظهار کرد: اگر یک بیمار هزار مرتبه نسخه پزشک را بخواند هیچگاه درد او درمان نخواهد شد. بلکه باید آن را بخواند و دوای آن را تهیه کرده مطابق دستور پزشک مصرف نماید تا برایش تاثیرگذار شود.

وی ادامه داد: قرآن شیرینی خوردنی و حلوای کلام محبوب است. علامه حسن زاده می فرماید: بس بود در کام ما حلوای از باء تا به سین، همانطور که میدانیم قرآن از باء بسم الله شروع و به کلمه ناس ختم می شود. تمام آیات قرآن مانند حلواست و شیرین است. حلوا برای نگاه کردن و خواندن نیست.

این کارشناس دینی با بیان این جمله که "ذوق این باده ندانی به خدا" و باید مفهوم و معانی قرآن چشیده شود، ابراز داشت: باید در کلمه کلمه و حرف به حرف آیات قرآن تدبر و اندیشه کنیم. البته این موضوع منافاتی با قرائت روزانه قرآن ندارد. اما باید وقت بیشتری برای قرآن بگذاریم.

وی تاکید کرد: درهر صفحه ای از قرآن باید توجه کنیم که خداوند قصد داشته است چه موضوع و مفهومی را برای ما بیان کند. به قول مرحوم حاج اسماعیل دولابی باید وقتی قرآن می خوانیم دقت کنیم که کدام آیه قرآن به ما چشمک می زند. باید ببینیم کدام آیه دل ما را می برد.

حجت الاسلام حلوائیان افزود: هرآیه ای که چشمک زد و دل ما را باخود برد، باید آن را دریابیم و بیشتر از دیگر آیات بر آن تمرکز و اندیشه کنیم. آیه ای که بیشتر ما را باخود همراه می کند به نوعی رزق روزانه ماست و باید برای آن وقت بیشتری بگذاریم.  

وی تصریح نمود: با این روش می توانیم هردو موضوع را باهم و درکنار هم داشته باشیم. یعنی هم قرائت های روزانه داشته و هم تفکر بیشتری در آیات قرآن کریم انجام دهیم.

انتهای پیام/